Μύδια και χοληστερίνη : ένας ακόμα μύθος

Σύμφωνα με μια ιταλική παράδοση, τα μύδια είναι νοστιμότερα όταν καταναλώνονται τους «μήνες χωρίς R». Αυτή η παραδοχή αντιστοιχεί στους δικούς μας  μήνες : Ιανουάριο, Μάιο, Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο, μήνες κατά τους οποίους τα μύδια είναι πιο γεμάτα, πιο σαρκώδη, πιο εύγευστα.

Χάρη στην αυξανόμενη εμπιστοσύνη του κόσμου προς τους μυδοκαλλιεργητές, στην μεγάλη γκάμα συνταγών αλλά και στις μακρόχρονες περιόδους νηστείας που συντηρεί η θρησκεία μας, τα μύδια είναι αρκετά διαδεδομένα στο Ελληνικό τραπέζι. Σήμερα, σε όλες τις περιοχές της επικράτειας, ακόμα και σε περιοχές χωρίς άμεση επαφή με τη θάλασσα, υπάρχει η δυνατότητα να απολαμβάνουμε μύδια όλες τις εποχές του χρόνου, με ασφάλεια.

Η διατροφική αξία των μυδιών:

 Τα μύδια αποτελούν μία σημαντική πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών, βιταμινών και καλής ποιότητας πρωτεϊνών με χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος, θερμίδες και χοληστερίνη.

100 γραμμάρια της σάρκας του μυδιού (10-12 μεγάλα μύδια) περιέχουν :

• Μόλις 87 θερμίδες,

 

• 17  γραμμάρια πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας,

 

• 200 mgr ασβέστιο (όσο το ½  κουπάκι γιαούρτι),

 

• 330 mgr φώσφορο (όσο 1 και ½ κουπάκι γιαούρτι),

 

• 7,7 mgr σίδηρο (όσο 100 gr μαγειρεμένου μοσχαρίσιου συκωτιού),

 

• Αλκαλικά άλατα σε μεγάλο βαθμό που παρουσιάζουν χωνευτικές άλλα και διεγερτικές ιδιότητες.

Μύδια και χοληστερίνη: ένας ακόμα μύθος

Τα μύδια έχουν χοληστερίνη;

Ένας μύθος που καλά κρατεί είναι ότι τα μύδια έχουν χοληστερίνη: Τα 100 γραμμάρια καθαρισμένου μυδιού (ψίχας) περιέχουν 58 mgr χοληστερόλης, την στιγμή που ο κρόκος του αυγού έχει 1120 mgr, ενώ τα 100 gr  λευκό τυρί φέτα (1 μεγάλο κομμάτι δηλαδή), έχουν 70 mgr  χοληστερόλης!

Πειράζουν τα μύδια;

Εάν τα φάμε σε υπερβολική ποσότητα,  κινδυνεύουμε να μη τα χωνέψουμε εύκολα. Όσον αφορά στον τύφο και στην ηπατίτιδα Α, υπάρχει πράγματι ένας κίνδυνος. Αυτό δεν εξαρτάται από τα ίδια τα μύδια, αλλά από τα νερά στα οποία αυτά καλλιεργούνται. Εάν τα μύδια έρθουν σε επαφή με νερά μολυσμένα  θα μπορούσαν να είναι φορείς μολυσματικών ασθενειών.

Ακόμα όμως και εάν έχουν αναπτυχθεί σε μολυσμένες θαλάσσιες περιοχές, χάρη στον ισχυρό αντί-βακτηριακό μηχανισμό που διαθέτουν, τα μύδια έχουν τη δυνατότητα να αυτό-καθαρίζονται. Αρκεί να τοποθετούνται σε νερά μη μολυσμένα για μία περίοδο 4 – l0 ημερών.

Η τοξίνη που παράγουν τα μολυσμένα μύδια λέγεται mitilitossina και έχει πολύ άσχημη οσμή, χάνει όμως σημαντικό μέρος της δραστικότητας της με το μαγείρεμα.

Μπορεί να προκαλέσει διαρροϊκή δηλητηρίαση, γαστρεντερίτιδες, ακόμα και πολύ επικίνδυνες νευροτοξικές ή παραλυτικές δηλητηριάσεις. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στον θάνατο.

Χάρη στους νέους αυστηρότερους κανόνες και στους υποχρεωτικούς ελέγχους στους οποίους υπόκεινται οι μυδοκαλλιεργητές, ο κίνδυνος αυτός ελαχιστοποιείται. Τα ελληνικά μύδια είναι άριστης ποιότητας και υπάρχουν σοβαροί και εξελιγμένοι μηχανισμοί ελέγχου ώστε να φτάνουν στην ελληνική αγορά (αλλά και στις ευρωπαϊκές, δεδομένου ότι είναι εξαγώγιμα προϊόντα σε αρκετά μεγάλη κλίμακα) ασφαλή και ποιοτικά μύδια.

Μύδια και χοληστερίνη: Προτιμήστε τα λοιπόν άφοβα σαν μεζέ αχνιστά, στην μπουγιαμπέσα, σαν σαγανάκι ή με πιλάφι ακόμα και αν είστε σε δίαιτα ή νηστεία ή ακόμα και αν έχετε αυξημένη χοληστερίνη!

Θέλετε να ξεκινήσετε το δικό σας πρόγραμμα διατροφής; Κάντε κλικ ΕΔΩ 

 Πηγές:

1.Δ.ΜΠΟΣΚΟΥ, «Χημεία τροφίμων», εκδόσεις Γαρταγάνη, (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2004).

2.Αντωνία Τριχοπούλου: «ΠΙΝΑΚΕΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΦΑΓΗΤΩΝ», 3^η έκδοση, εργαστήριο υγιεινής και επιδημιολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (επιστημονικές εκδόσεις Παρισιανού, Αθήνα).

3.Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, τμήμα Ιατρικής, Τομέας Παθολογίας : «ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ», UNIVERSITY STUDIO PRESS, (Θεσσαλονίκη, 1998).

4.Ε. Τζουβάρα – Καραγιάννη : «Σύσταση, χημική ανάλυση και προδιαγραφές βασικών τροφίμων», Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, (Ιωάννινα 2000).