Πόσο βλαβερά είναι τα αρώματα στα τρόφιμα;
Τα αρώματα (ή αρωματικές ενώσεις) στα τρόφιμα είναι φυσικές ή χημικές ενώσεις που ευθύνονται για τη γεύση και το άρωμα των τροφίμων. Πρόκειται για πτητικές ουσίες που απελευθερώνονται από το τρόφιμο, φτάνουν στη μύτη μέσω της αναπνοής ή κατά τη μάσηση και γίνονται αντιληπτές από τους οσφρητικούς υποδοχείς στην μύτη μας. Πόσο όμως βλαβερά είναι τα αρώματα στα τρόφιμα;
Κατηγορίες αρωμάτων στα τρόφιμα:
- Φυσικά αρώματα:
- Υπάρχουν φυσικά στα τρόφιμα, όπως τα αιθέρια έλαια στα φρούτα και τα μπαχαρικά, για παράδειγμα το λιμονένιο (εσπεριδοειδή).
- Συνθετικά (τεχνητά) αρώματα:
- Συντίθενται χημικά στην βιομηχανία τροφίμων με σκοπό να μιμηθούν τα φυσικά αρώματα αλλά έχουν διαφορετική χημική δομή και δεν απαντώνται στην φύση.
- Χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της γεύσης ή του αρώματος σε επεξεργασμένα τρόφιμα.
- Χημικά αρώματα, ταυτόσημα με τα φυσικά αρώματα:
- Έχουν την ίδια χημική δομή με τα φυσικά αρώματα, αλλά παράγονται συνθετικά στην βιομηχανία τροφίμων.
Σύνθεση και λειτουργία των αρωμάτων στα τρόφιμα:
Οι πτητικές ενώσεις είναι υπεύθυνες για το άρωμα που αντιλαμβανόμαστε όταν καταναλώνουμε τρόφιμα και μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Αλκοόλες (π.χ. αιθανόλη).
- Κετόνες (π.χ. διαιθυλοκετόνη).
- Εστέρες (π.χ. αιθυλβουτυρικός εστέρας – άρωμα φρούτων).
- Φαινόλες (π.χ. γαρυφαλλέλαιο).
- Θειούχες ενώσεις (π.χ. αρώματα σε κρεμμύδια ή σκόρδο).
Ο ρόλος των αρωμάτων στα τρόφιμα:
Τα αρώματα παίζουν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση της εμπειρίας κατανάλωσης ενός τροφίμου, καθώς το άρωμα και η γεύση είναι άρρηκτα συνδεδεμένα:
- Γευστική εμπειρία: Συνδυάζουν τη γεύση και το άρωμα, προσδίδοντας ιδιαίτερα ελκυστικά χαρακτηριστικά στα τρόφιμα.
- Διάκριση ποιότητας: Τα φυσικά αρώματα σχετίζονται με την ποιότητα και την φρεσκάδα των τροφίμων.
- Βιομηχανική χρήση: Στα επεξεργασμένα τρόφιμα, ενισχύουν τη γεύση που μπορεί να χαθεί κατά την επεξεργασία των τροφίμων.
Ποια είναι η πιθανή βλαπτικότητα των αρωμάτων στα τρόφιμα;
1. Φυσικά αρώματα
- Χαρακτηριστικά: Προέρχονται από φυσικές πηγές όπως φρούτα, βότανα και μπαχαρικά.
- Ασφάλεια:
- Συνήθως είναι ασφαλή όταν καταναλώνονται στις ποσότητες που βρίσκονται φυσικά στα τρόφιμα.
- Ωστόσο, σε υπερβολική συγκέντρωση (π.χ. αιθέρια έλαια) μπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες ή ερεθισμούς.
2. Συνθετικά αρώματα (τεχνητά)
- Χαρακτηριστικά: Παράγονται χημικά και δεν απαντώνται στη φύση.
- Ασφάλεια:
- Οι περισσότερες συνθετικές ενώσεις που χρησιμοποιούνται ως αρώματα έχουν ελεγχθεί από οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) και ο FDA ( ΗΠΑ).
- Όταν χρησιμοποιούνται στις επιτρεπόμενες ποσότητες, θεωρούνται ασφαλή.
- Σε υψηλές συγκεντρώσεις, ορισμένα συνθετικά αρώματα έχουν συνδεθεί με:
- Αλλεργικές αντιδράσεις.
- Ερεθισμό του πεπτικού συστήματος.
- Δυνητικά τοξικές επιδράσεις σε πειραματόζωα, (όχι όμως πάντα στον άνθρωπο).
3. Χημικά αρώματα, ταυτόσημα με τα φυσικά αρώματα:
- Χαρακτηριστικά: Παρόμοια με τα φυσικά αρώματα, αλλά παρασκευάζονται συνθετικά.
- Ασφάλεια:
- Θεωρούνται γενικά ασφαλή, εφόσον πληρούν τα κριτήρια καθαρότητας.
- Ενδέχεται, όμως, να μην περιέχουν τα συνοδευτικά συστατικά που συνυπάρχουν στα φυσικά εκχυλίσματα και παρέχουν προστατευτική δράση, οπότε η συνεχής χρήση τους τα καθιστά επιβαρυντικά για την υγεία.
Πιθανές επιπτώσεις στην υγεία των αρωμάτων των τροφίμων:
- Αλλεργίες ή υπερευαισθησίες: Ορισμένα άτομα είναι πιο επιρρεπή σε αντιδράσεις υπερευαισθησίας στα αρώματα.
- Αθροιστική έκθεση και mακροπρόθεσμες επιπτώσεις: Η υπερκατανάλωση επεξεργασμένων τροφίμων με πρόσθετα (τεχνητά) αρώματα, μπορεί να αυξήσει την έκθεση σε χημικές ενώσεις, κάτι που με την σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε αλλεργίες ή υπερευαισθησίες.
Ρυθμίσεις στις οποίες υπόκεινται τα αρώματα στα τρόφιμα και έλεγχος
Τα αρώματα στα τρόφιμα, όταν χρησιμοποιούνται εντός των νόμιμων ορίων, θεωρούνται ασφαλή για την πλειονότητα των ανθρώπων. Ωστόσο:
- Είναι σημαντικό να περιορίζεται η κατανάλωση υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων που περιέχουν τεχνητά αρώματα.
- Η προτίμηση φυσικών ή λιγότερο επεξεργασμένων προϊόντων μπορεί να μειώσει την έκθεση σε αμφιλεγόμενες ενώσεις.
- Τα αρώματα που προστίθενται στα τρόφιμα ελέγχονται αυστηρά από διεθνείς και εθνικούς οργανισμούς. Τα όρια για τα αρώματα στα τρόφιμα καθορίζονται από κανονισμούς και διαφέρουν ανάλογα με τη χώρα ή τον οργανισμό που επιβλέπει την ασφάλεια τροφίμων. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι κανονισμοί της EFSA και του Κανονισμού (ΕΚ) 1334/2008, ορίζουν ρητά την χρήση και τα όρια για τα αρώματα στα τρόφιμα.
- Ενδείξεις όπως «φυσικό άρωμα» ή «τεχνητό άρωμα» πρέπει να εμφανίζονται στις ετικέτες, προσφέροντας διαφάνεια στον καταναλωτή.
Γενικές οδηγίες για τον καταναλωτή
- Διαβάστε τις ετικέτες: Τα αρώματα συνήθως δηλώνονται ως «φυσικά», «τεχνητά» ή «φυσικά ταυτόσημα«.
- Προτιμήστε φυσικά τρόφιμα: Ελαχιστοποιήστε την κατανάλωση τροφίμων με πρόσθετα τεχνητά αρώματα.
- Αποφύγετε την υπερκατανάλωση: Η συχνή κατανάλωση επεξεργασμένων τροφίμων μπορεί να αυξήσει την έκθεση σας σε αμφιλεγόμενες ενώσεις.
Oι πιο γνωστές αμφιλεγόμενες αρωματικές ενώσεις:
1. Κουμαρίνη
- Προέλευση: Φυσική ένωση που βρίσκεται σε κανέλα (Cassia), σπόρους τόνκα και άλλα φυτά.
- Προβλήματα:
- Σε υψηλές δόσεις μπορεί να είναι τοξική για το ήπαρ και τα νεφρά.
- Περιορισμένη χρήση σε τρόφιμα στην ΕΕ (μέγιστο 2 mg/kg σε αρτοσκευάσματα).
- Χρήση: Αρωματικό σε αρτοσκευάσματα και ροφήματα.
2. Βενζοϊκό βενζύλιο
- Προέλευση: Συνήθως χρησιμοποιείται ως συντηρητικό ή αρωματική ουσία.
- Προβλήματα:
- Μπορεί να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις σε ευαίσθητα άτομα.
- Συνδέεται με δερματικές αντιδράσεις και ερεθισμούς.
- Χρήση: Σε μπαχαρικά, τρόφιμα και καλλυντικά.
3. Λιμονένιο
- Προέλευση: Φυσική ένωση που βρίσκεται στα αιθέρια έλαια εσπεριδοειδών.
- Προβλήματα:
- Παρόλο που είναι γενικά ασφαλές, σε ευαίσθητα άτομα μπορεί να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις.
- Μεταβολίζεται σε ενώσεις που ενδέχεται να είναι ερεθιστικές.
- Χρήση: Αρωματικό σε ποτά, γλυκά και αρωματικά έλαια.
4. Διαιθυλοφθαλικό (DEP)
- Προέλευση: Συνθετική ένωση που χρησιμοποιείται ως διαλύτης για αρωματικές ουσίες.
- Προβλήματα:
- Συνδέεται με ορμονικές διαταραχές.
- Έχει απαγορευτεί σε πολλά προϊόντα, αλλά εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε συγκεκριμένα τρόφιμα και καλλυντικά.
- Χρήση: Σπάνια σε τρόφιμα, κυρίως σε καλλυντικά και αρωματικά προϊόντα.
5. Διακετύλιο
- Προέλευση: Συνθετική ένωση που δίνει γεύση βουτύρου.
- Προβλήματα:
- Συσχετίζεται με πνευμονικές παθήσεις σε εργαζόμενους που εκτίθενται σε μεγάλες ποσότητες (π.χ., εργοστάσια ποπ-κορν – «πνεύμονας ποπ-κορν»).
- Η κατανάλωση μέσω τροφίμων θεωρείται ασφαλής σε χαμηλά επίπεδα.
- Χρήση: Σε ποπ-κορν μικροκυμάτων, γλυκά, και προϊόντα με γεύση βουτύρου.
6. Βουτυλιωμένη υδροξυανισόλη (BHA) και βουτυλιωμένο υδροξυτολουόλιο (BHT)
- Προέλευση: Συνθετικά αντιοξειδωτικά που χρησιμοποιούνται για την αποτροπή της οξείδωσης λιπών και ελαίων.
- Προβλήματα:
- Πιθανή καρκινογόνος δράση σε πειραματόζωα (αλλά όχι αποδεδειγμένη στον άνθρωπο).
- Συνδέονται με αλλεργικές αντιδράσεις και ορμονικές διαταραχές.
- Χρήση: Σε λιπαρά τρόφιμα, γλυκά και σνακ.
7. Μονογλουταμινικό νάτριο (MSG)
- Προέλευση: Ενισχυτικό γεύσης που προσδίδει την «ουμάμι» γεύση.
- Προβλήματα:
- Ορισμένα άτομα αναφέρουν το «σύνδρομο του κινέζικου εστιατορίου«, με συμπτώματα όπως κεφαλαλγία, εφίδρωση και ναυτία.
- Δεν υπάρχουν αποδείξεις για τοξικότητα στις συνήθεις ποσότητες κατανάλωσης.
- Χρήση: Σε σούπες, έτοιμα γεύματα και σάλτσες.
8. Σαλικυλικά
- Προέλευση: Φυσικές ενώσεις που βρίσκονται σε φρούτα, λαχανικά και μπαχαρικά.
- Προβλήματα:
- Μπορούν να προκαλέσουν υπερευαισθησία ή αλλεργίες σε ευπαθείς ομάδες.
- Χρήση: Σε τρόφιμα, μπαχαρικά και φυσικά προϊόντα.
⊗Ενώ οι περισσότερες αρωματικές ενώσεις θεωρούνται ασφαλείς στις επιτρεπόμενες ποσότητες, η υπερκατανάλωση ή η ευαισθησία σε συγκεκριμένες ενώσεις μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υγείας. Συνιστάται η προτίμηση φυσικών τροφίμων και η μελέτη των ετικετών για την αποφυγή υπερβολικής έκθεσης.
Θέλετε να ξεκινήσετε το δικό σας πρόγραμμα διατροφής; Κάντε κλικ ΕΔΩ
Πηγές:
- Δ.ΜΠΟΣΚΟΥ : «Χημεία τροφίμων», εκδόσεις Γαρταγάνη, (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2004).
- Ευστράτιος Κυρανάς, Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης, Σχολή Τεχνολογίας Τροφίμων-Διατροφής : «Μαζική Παραγωγή Τροφίμων» (Θεσσαλονίκη 2004).